Karta charakterystyki produktu Aeg Lfr71844b to wszechstronne i funkcjonalne urządzenie, które zapewnia wygodne i skuteczne czyszczenie. Posiada ona 7 programów prania, w tym bezpieczne programy dla delikatnych i szczególnie wymagających tkanin. Posiada system czujników, który automatycznie dostosowuje siłę prania, czas i temperaturę do obciążenia, a także technologię ProSteam, która pozwala na skuteczne usuwanie zagnieceń i zmarszczek. Posiada również funkcję prania wstępnego, która pozwala na usunięcie wszelkich plam i zabrudzeń, a także funkcję opóźnionego startu, dzięki której można dostosować cykl prania do harmonogramu dnia. To wszechstronne urządzenie zapewnia skuteczne i wygodne pranie.
Ostatnia aktualizacja: Karta charakterystyki produktu Aeg Lfr71844b
Baza danych kart charakterystyki — Treść i elementy formalne karty charakterystyki (UE) 2020/878
Karta charakterystyki musi zawierać informacje o zagrożeniach, a także o bezpiecznym magazynowaniu substancji lub mieszaniny, postępowaniu z nią oraz jej usuwaniu. Dysponowanie tymi informacjami umożliwi użytkownikom podjęcie niezbędnych środków związanych z ochroną zdrowia ludzkiego i bezpieczeństwa w miejscu pracy oraz ochroną środowiska.
Wymagania dotyczące zawartości i formatu karty charakterystyki zostały obecnie określone w rozporządzeniu (UE) 2020/878.
Rozporządzenie, które weszło w życie 1 stycznia 2021 r., zastępuje rozporządzenie (UE) nr 2015/830 zawierające wymagania merytoryczne i formalne dotyczące kart charakterystyki
Po 1 stycznia 2023 r. karta charakterystyki każdego produktu dostępnego na rynku powinna być zgodna z tym rozporządzeniem, co oznacza konieczność zmiany każdej karty charakterystyki najpóźniej do 31 grudnia 2022 r.
ES I CS I DE I EN I FR I IT I HU I PL I RO I SK I SL
Zawartość i elementy formalne karty charakterystyki zgodnie z rozporządzeniem 2020/878
SEKCJA 1: Identyfikacja substancji/mieszaniny i identyfikacja przedsiębiorstwa
1. 1. Identyfikator produktu
Jeżeli mieszanina posiada niepowtarzalny identyfikator postaci czynnej (UFI) zgodnie z częścią A sekcja 5 załącznika VIII do rozporządzenia (WE) nr 1272/2008 i jest on wskazany w karcie charakterystyki, wówczas UFI podaje się w tej podsekcji.
1. 2. Istotne zidentyfikowane zastosowania substancji lub mieszaniny oraz zastosowania odradzane
1. 3. Dane dotyczące dostawcy karty charakterystyki
1. 4. Numer telefonu alarmowego
SEKCJA 2: Identyfikacja zagrożeń
2. Klasyfikacja substancji lub mieszaniny
2. Elementy oznakowania
2. Inne zagrożenia
SEKCJA 3: Skład/informacja o składnikach
3. Substancje
3. Mieszaniny
SEKCJA 4: Środki pierwszej pomocy
4. Opis środków pierwszej pomocy
4. Najważniejsze ostre i opóźnione objawy oraz skutki narażenia
4. Wskazania dotyczące wszelkiej natychmiastowej pomocy lekarskiej i szczególnego postępowania z poszkodowanym
SEKCJA 5: Postępowanie w przypadku pożaru
5. Środki gaśnicze
5. Szczególne zagrożenia związane z substancją lub mieszaniną
5. Informacje dla straży pożarnej
SEKCJA 6: Postępowanie w przypadku niezamierzonego uwolnienia do środowiska
6. Indywidualne środki ostrożności, wyposażenie ochronne i procedury w sytuacjach awaryjnych
6. Środki ostrożności w zakresie ochrony środowiska
6. Metody i materiały zapobiegające rozprzestrzenianiu się skażenia i służące do usuwania skażenia
6. Odniesienia do innych sekcji
SEKCJA 7: Postępowanie z substancjami i mieszaninami oraz ich magazynowanie
7. Środki ostrożności dotyczące bezpiecznego postępowania
7. Warunki bezpiecznego magazynowania, w tym informacje dotyczące wszelkich wzajemnych niezgodności
7. Szczególne zastosowanie(-a) końcowe
SEKCJA 8: Kontrola narażenia/środki ochrony indywidualnej
8. Parametry dotyczące kontroli
8. Kontrola narażenia
SEKCJA 9: Właściwości fizyczne i chemiczne
9. Informacje na temat podstawowych właściwości fizycznych i chemicznych
9. Inne informacje
SEKCJA 10: Stabilność i reaktywność
10. Reaktywność
10. Stabilność chemiczna
10. Możliwość występowania niebezpiecznych reakcji
10. Warunki, których należy unikać
10. 5. Materiały niezgodne
10. 6. Niebezpieczne produkty rozkładu
SEKCJA 11: Informacje toksykologiczne
11. Informacje na temat klas zagrożenia zdefiniowanych w rozporządzeniu (WE) nr 1272/2008
11. Informacje o innych zagrożeniach
SEKCJA 12: Informacje ekologiczne
12. Toksyczność
12. Trwałość i zdolność do rozkładu
12. Zdolność do bioakumulacji
12. Mobilność w glebie
12. Wyniki oceny właściwości PBT i vPvB
12. Właściwości zaburzające funkcjonowanie układu hormonalnego
12. 7. Inne szkodliwe skutki działania
SEKCJA 13: Postępowanie z odpadami
13. Metody unieszkodliwiania odpadów
SEKCJA 14: Informacje dotyczące transportu
14. Numer UN lub numer identyfikacyjny ID
14. Prawidłowa nazwa przewozowa UN
14. Klasa(-y) zagrożenia w transporcie
14. Grupa pakowania
14. Zagrożenia dla środowiska
14. Szczególne środki ostrożności dla użytkowników
14. Transport morski luzem zgodnie z instrumentami IMO
SEKCJA 15: Informacje dotyczące przepisów prawnych
15. Przepisy prawne dotyczące bezpieczeństwa, zdrowia i ochrony środowiska specyficzne dla substancji lub mieszaniny
15. Ocena bezpieczeństwa chemicznego
SEKCJA 16: Inne informacje
Inne ważne informacje dotyczące zawartości i formatu karty charakterystyki
Karta charakterystyki nie powinna zawierać pustych podsekcji. Należy wyraźnie zaznaczyć, jeżeli jakieś dane nie są używane lub są niedostępne
Ponadto sporządzający kartę charakterystyki może wskazać również inne podsekcje, pod warunkiem, że nie zawierają one informacji sprzecznych z innymi sekcjami karty charakterystyki.
Karta charakterystyki nie ma określonej objętości. Jej objętość jest współmierna do zagrożenia stwarzanego przez substancję lub mieszaninę i dostępnych informacji. Informacje muszą być sformułowane w sposób jasny i zwięzły.
Język, jakim napisana jest karta charakterystyki, jest prosty, jasny i precyzyjny. Należy unikać żargonu, akronimów i skrótów. Nie używa się zwrotów wskazujących, że dana substancja lub mieszanina nie stanowi zagrożenia (np. „może być niebezpieczna”, „nieszkodliwa”, „nieszkodliwa dla zdrowia”), ani jakichkolwiek innych zwrotów niespójnych z klasyfikacją substancji lub mieszaniny.
Wszystkie strony karty charakterystyki numeruje się i podaje na nich albo objętość karty charakterystyki (np. „strona 1 z 3”) albo informację, czy po danej stronie następuje kolejna strona (np. „ciąg dalszy na następnej stronie” lub „koniec karty charakterystyki”).
Kartę charakterystyki przygotowuje kompetentna osoba, która uwzględnia szczególne potrzeby i wiedzę użytkowników karty, w stopniu w jakim są one znane. W niektórych przypadkach może to oznaczać pracę więcej niż jednej osoby, ponieważ opracowanie karty charakterystyki wymaga szerokiego zakresu wiedzy.
Kartę charakterystyki dostarcza się nieodpłatnie, w formie papierowej lub elektronicznej, najpóźniej w momencie pierwszej dostawy substancji lub mieszaniny.
Kartę charakterystyki powinno się przekazywać w językach urzędowych państw członkowskich, na terytorium których substancja lub mieszanina jest wprowadzana do obrotu, chyba że zainteresowane państwa członkowskie postanowią inaczej.
Artykuł powiązany/artykuły powiązane
- Podanie niepowtarzalnego identyfikatora postaci czynnej (UFI) na karcie charakterystyki
Polecane usługi
- Tłumaczenie karty charakterystyki zgodne z przepisami dotyczącymi bezpieczeństwa chemicznego
Karty charakterystyki są dokumentami wystawianymi przed producentów substancji chemicznych, które zostały zaklasyfikowane jako substancje niebezpieczne. Obowiązek wystawienia karty charakterystyki oraz przekazania jej wraz z substancją wszystkim dystrybutorom i użytkownikom substancji wynika z Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego 1907/2008, zwanego w skrócie REACH. Rozporządzenie określa w jakich przypadkach należy opracować kartę i co powinno się na niej znajdować. Ważna jest świadomość, że karty charakterystyki dotyczą tylko i wyłącznie substancji niebezpiecznych, a nie w ogóle wszystkich substancji chemicznych. Dlatego w przypadku substancji innych niż niebezpieczne producent nie musi wystawiać karty charakterystyki, a użytkownicy substancji nie mogą tego wymagań.
Dla kogo ważne są karty charakterystyki?
Użytkownikiem substancji chemicznych jest każdy z nas. Na co dzień spotykamy się z środkami niebezpiecznymi, takimi na przykład, jak środki do dezynfekcji. W przypadku środków niebezpiecznych używanych w celach domowych, producent ma obowiązek przedstawienia na etykiecie opakowania wszystkich informacji ważnych pod kątem bezpiecznego użytkowania danego środka. Nie ma natomiast obowiązku sprzedawania środka razem z jego kartą charakterystyki.
Inaczej sytuacja wygląda podczas wykorzystywania substancji niebezpiecznych w firmach (niezależnie od tego, czy środek jest kupowany na potrzeby własne, np. do sprzątania, czy na cele produkcyjne). Wówczas producent „chemii” ma obowiązek przekazania karty charakterystyki wraz ze sprzedawaną substancją. Natomiast użytkownik substancji (firma kupująca i wykorzystująca substancję) ma obowiązek pozyskania od producenta karty charakterystyki i stosowania jej. Co to w praktyce oznacza?
Temat kart charakterystyki można rozpatrzyć dwukierunkowo:
- substancja niebezpieczna jako surowiec używany do produkcji wyrobu,
- substancja niebezpieczna jako czynnik szkodliwy występujący na stanowisku pracy pracownika firmy.
Substancja niebezpieczna jako surowiec używany do produkcji wyrobu
W przypadku substancji stosowanej jako składnika wyrobu gotowego, producent wyrobu musi wziąć pod uwagę skład chemiczny substancji i odnieść go do wymagań prawnych, które obowiązują dla wyrobów, które tworzy. Dyrektywy nowego podejścia, w tym dyrektywa zabawkowa (2009/48/WE), dyrektywa RoHS 2 (2011/65/WE) oraz dyrektywa o wyrobach medycznych (93/42/EWG) zawierają wprost zakaz stosowania niektórych substancji w zabawkach, sprzęcie elektrycznym i elektronicznym oraz wyrobach medycznych. Dotyczy to na przykład ftalanów, szeregu metali ciężkich, w tym kadmu i rtęci, a także PBB (polibromowanych bifenyli) i innych. Oprócz zakazów stosowania niektórych substancji producenci zabawek i innych typów wyrobów mają obowiązek umieszczania na swoich wyrobach (lub w ich dokumentacji) informacji o związkach uczulających. To czy związek o ograniczonym stosowaniu znajduje się w wyrobie można ustalić właśnie z kart charakterystyki substancji, których użyto do produkcji wyrobu. Stosowanie kart charakterystyki jest więc niezbędne przy nadawaniu oznaczenia CE na wyroby podlegające pod dyrektywy europejskie.
Substancja niebezpieczna jako czynnik szkodliwy występujący na stanowisku pracy pracownika firmy
Drugim przypadkiem, który należy rozpatrzyć są obowiązki pracodawcy, którego pracownicy użytkują w firmie substancje niebezpieczne. Zgodnie z kodeksem pracy taki pracodawca musi prowadzić wykaz substancji niebezpiecznych stosowanych w zakładzie. Powinien także zapoznać pracowników z warunkami bezpiecznego użytkowania takich substancji oraz zapewnić im ochrony indywidualne, jeśli wymagają tego warunki pracy. O tym, jakie ochrony należy zapewnić pracodawca dowie się z kart charakterystyki. Oprócz tego, w kartach znajdują się informacje jak reagować w razie wypadku (np. oblanie się substancją niebezpieczną), wycieku substancji do środowiska, a także magazynowania i transportu tych substancji. Kwestia magazynowania jest szczególnie istotna w przypadku substancji łatwopalnych i wybuchowych, gdy niewłaściwe przechowywanie zwiększa ryzyko wystąpienia pożaru lub wybuchu. W praktyce pracodawca chcąc wypełnić właściwe swoje obowiązki powinien:
- posiadać aktualne karty charakterystyki wszystkich używanych w zakładzie substancji niebezpiecznych i przygotować wykaz takich substancji wraz z odniesieniem do kart,
- zapoznać pracowników z treścią kart i posiadać potwierdzenie takiego zapoznania, w postaci podpisu pracownika,
- zapewnić, jeśli to konieczne, instrukcje postępowania z substancjami oraz wszelkie środki ochrony indywidualnej i zbiorowej potrzebne do bezpiecznego stosowania i przechowywania substancji.
Informacje zawarte na kartach charakterystyki
Karta charakterystyki ma określoną w rozporządzeniu REACH treść, a także powinna być aktualizowana, jeśli zmieni się skład substancji niebezpiecznej, zmieni się prawo dotyczące „chemii”, lub zmieni się wiedza naukowa dotycząca danej substancji, która będzie miała wpływ na ocenę bezpieczeństwa tej substancji. Karta charakterystyki musi posiadać następujące informacje:
- identyfikacja substancji/preparatu;
- identyfikacja przedsiębiorstwa;
- identyfikacja zagrożeń;
- skład/informacja o składnikach;
- pierwsza pomoc;
- postępowanie w przypadku pożaru;
- postępowanie w przypadku niezamierzonego uwolnienia do środowiska;
- postępowanie z substancją/preparatem i jej/jego magazynowanie;
- kontrola narażenia/środki ochrony indywidualnej;
- właściwości fizyczne i chemiczne;
- stabilność i reaktywność;
- informacje toksykologiczne;
- informacje ekologiczne;
- postępowanie z odpadami; informacje o transporcie;
- informacje dotyczące przepisów prawnych;
- inne informacje.
Na co zwracać uwagę w przypadku zakupu substancji niebezpiecznej?
- Wraz z zakupem substancji chemicznej trzeba obowiązkowo otrzymać od producenta lub dystrybutora kartę charakterystyki. Karta powinna być bezpłatnie dołączona do substancji.
- Karta charakterystyki powinna być aktualna. W praktyce oznacza to, że powinna być wydana lub zaktualizowana nie wcześniej niż w maju 2010 r., gdyż wtedy zmieniło się rozporządzenie REACH w zakresie dotyczącym wyglądu kart.
- Karta charakterystyki musi posiadać informacje określone w poprzednim punkcie.
Brak którejkolwiek z informacji powinien wzbudzić podejrzliwość użytkownika substancji, co do wiarygodności karty.
Karta charakterystyki produktu jest dokumentem dostarczającym kompleksowej informacji na temat substancji/mieszanin chemicznych. Dla części chemikaliów jest ona prawnie wymagana (patrz poniżej). Struktura karty i jej zawartość są precyzyjnie określone międzynarodowymi przepisami.
Karta MSDS a SDS – jaka jest różnica?
Przyjmując pewne uproszczenie, można założyć, że MSDS (skrót od „Material Safety Data Sheet”) stanowi pierwowzór dla obecnie stosowanego w UE SDS (skrót od „Safety Data Sheet”). W porównaniu do MSDS, format dokumentu SDS oraz sposób przedstawiania w nim informacji został doprecyzowany oraz ujednolicony poprzez międzynarodowe regulacje. W wielu źródłach do dziś stosuje się dawne określenie MSDS (zapewne z przyzwyczajenia), choć w rzeczywistości odnosi się ono do SDS. SDS jest jedyną prawnie akceptowalną formą dokumentu w UE.
Jakie przepisy regulują zawartość karty charakterystyki produktu?
W Polsce, tak jak w całej UE, obowiązek przygotowania kart charakterystyki substancji/mieszaniny stwarzających zagrożenie wynika z art. 31 Rozporządzenia w sprawie rejestracji, oceny, udzielania zezwoleń i stosowanych ograniczeń w zakresie chemikaliów (REACH). Format SDS określa załącznik II do Rozporządzenia REACH. Pierwsza wersja Rozporządzenia REACH sporządzona została w 2006 r., a kolejne zmiany wymuszają na dostawcach dostosowywanie dokumentów do obowiązujących przepisów w przewidzianym nowelizacją terminie.
Rozporządzenie REACH wraz z Rozporządzeniem CLP umożliwiły implementację GHS (Globalnie Ujednoliconego Systemu Klasyfikacji i Oznakowania) do prawa europejskiego, co znacząco wpłynęło na poprawę komunikacji w świecie chemikaliów.
Które produkty wymagają karty charakterystyki (SDS)?
Rozporządzenie REACH precyzyjnie określa, które produkty muszą posiadać karty charakterystyki. Należą do nich przede wszystkim substancje i mieszaniny stwarzające zagrożenie tj. klasyfikowane zgodnie z Rozporządzeniem CLP, ale także substancje trwałe, wykazujące zdolność do bioakumulacji i toksyczne (PBT) lub bardzo trwałe i wykazujące bardzo dużą zdolność do bioakumulacji (vPvB) lub substancje znajdujące się z jakichkolwiek innych powodów na liście kandydackiej substancji podlegających procedurze udzielania zezwoleń.
Zdarzają się przypadki mieszanin, które nie są klasyfikowane zgodnie z Rozporządzeniem CLP, jednak wymagają sporządzenia karty charakterystyki lub udostępniania jej na żądanie. Dotyczy to sytuacji określonych w art.. 31 ust. 3 i doprecyzowanych w poradniku wydanym przez ECHA dotyczącym sporządzania kart charakterystyki.
Co musi zawierać karta charakterystyki?
Format karty Charakterystyki jest ściśle określony w załączniku II do Rozporządzenia REACH. Struktura dokumentu nie może być modyfikowana. Każda karta charakterystyki składa się z 16 sekcji, zawiera datę sporządzenia i ewentualnej aktualizacji dokumentu, a także numer wersji.
Poszczególne sekcje karty charakterystyki zawierają informacje na temat:
- identyfikacji substancji/mieszaniny, zastosowania produktu oraz identyfikacji przedsiębiorstwa,
- zagrożeń stwarzanych przez substancję/mieszaninę, w tym klasyfikację oraz oznakowanie zgodnie z rozporządzeniem CLP,
- składu substancji/mieszaniny,
- środków pierwszej pomocy,
- postępowania w przypadku pożaru,
- postępowania w przypadku niezamierzonego uwolnienia do środowiska,
- postepowania z substancjami i mieszaninami oraz ich magazynowania,
- parametrów dotyczących kontroli oraz środków ochrony indywidualnej,
- właściwości fizycznych i chemicznych produktu,
- stabilności oraz reaktywności,
- toksyczności dla zdrowia ludzkiego,
- informacji ekologicznych,
- postępowania z odpadami,
- transportu,
- przepisów prawnych dotyczących substancji/mieszaniny,
- dodatkowych danych.
Żadna z obowiązkowych sekcji SDS nie może pozostać niewypełniona. W razie konieczności można jednak wskazać niedostępność określonych danych wraz z uzasadnieniem. Informacje w karcie charakterystyki muszą zostać przedstawione w jasny i zwięzły sposób.
W przypadku gdy dla danej substancji wymagane jest sporządzenie raportu bezpieczeństwa chemicznego (CSR), w załączniku do karty charakterystyki powinny znaleźć się scenariusze narażenia dla zidentyfikowanych zastosowań substancji. Scenariusze narażenia opisują warunki operacyjne oraz środki zarządzania ryzykiem, które powinny być zapewnione by kontrolować zagrożenie dla zdrowia człowieka oraz środowiska.
Kto sporządza/dostarcza karty charakterystyki SDS?
Obowiązek dostarczenia karty charakterystyki produktu spoczywa na dostawcy substancji/mieszaniny dla której SDS jest wymagany. W praktyce dokument sporządzają wykwalifikowane osoby posiadające szeroką wiedzę na temat samego produktu, związanych z nich niebezpieczeństw i przepisów prawnych. Zadanie może być realizowane przez personel przedsiębiorstwa lub zlecone niezależnym ekspertom, lub firmom.
Karta charakterystyki powinna zostać dostarczona do odbiorcy:
– najpóźniej w dniu wprowadzenia substancji/mieszaniny do obrotu,
– w formie pisemnej lub elektronicznej,
– w języku urzędowym państwa, w którym produkt wprowadzany jest do obrotu. eu/wp-content/uploads/2022/01/sds-fot-2. eu/wp-content/uploads/2022/01/sds-fot-2-300x300. eu/wp-content/uploads/2022/01/sds-fot-2-150x150. eu/wp-content/uploads/2022/01/sds-fot-2-768x768. jpg 768w" sizes="(max-width: 780px) 100vw, 780px"/>
Znaczenie karty charakterystyki produktu w handlu i przemyśle
Wprowadzenie SDS miało na celu ograniczenie niebezpieczeństw związanych z produkcją, przewozem, magazynowaniem oraz stosowaniem substancji i mieszanin chemicznych zaklasyfikowanych jako stwarzające zagrożenie dla zdrowia lub środowiska naturalnego. Jego wymiernym rezultatem ma być przede wszystkim zapewnienie bezpieczeństwa w miejscu pracy. SDS określa zastosowania do jakich substancja/mieszanina może być wykorzystany oraz jakie warunki pracy powinny zostać zapewnione.
Głównymi adresatami kart charakterystyk są osoby prowadzące działalność zawodową związaną z użytkowaniem danego materiału. Na pracodawcy spoczywa odpowiedzialność za przekazanie informacji zawartych w SDS w formacie umożliwiającym zarządzanie ryzykiem w konkretnym miejscu pracy. Wszyscy pracownicy mający fizyczny kontakt z chemikaliami, powinni mieć zapewniony dostęp do informacji zawartych w Karcie Charakterystyki. W przypadku substancji stwarzających zagrożenie brak SDS czyni daną pracę nielegalną i niedozwoloną.
Dobrze przygotowane i rzetelne karty charakterystyk umożliwiają zapewnienie odpowiednich warunków pracy z chemikaliami oraz dobór stosownych środków ochrony zdrowia i środowiska. Dostosowanie sposobu postępowania z chemikaliami do wymogów opisanych w SDS zapobiega groźnym dla życia wypadkom i klęskom ekologicznym, chroniąc dobrobyt pracowników i mienie firmy.
Należyte zapoznanie się z kartą charakterystyki produktu powinno służyć weryfikacji posiadanych przez przedsiębiorstwo warunków i środków bezpieczeństwa, np. sprzętu przeciwpożarowego. W przypadku konieczności zasięgnięcia pomocy medycznej może ona również usprawnić pracę lekarzy przez dostarczenie niezbędnych informacji o zagrożeniach.
Wymaganie i korzystanie z kart charakterystyk leży więc w interesie każdej firmy wykorzystującej w swojej działalności substancje i mieszaniny chemiczne uznane jako stwarzające zagrożenie. Przeczytaj również o oznaczeniach niebezpiecznych substancji chemicznych.
